چند دلیل برای برنامه نویس نشدن

 

در یادگیری و حل مسائل غیروابسته نیستید

بعضا از نرم‌افزار نویس‌ها بضاعت حل مشکلاتشون رو به طور خودمختار ندارن. اون‌ها معمولا از جستجوی اینترنتی می‌ترسن. زمانی مشکلی توی کدهاشون به وجود میاد مدام ترجیح میدن پیش از هر کاری اون رو از نرم افزار نویس‌های دیگه بپرسن. تعداد این مجموعه از نرم‌افزار نویس‌ها به هیچ وجه معدود وجود ندارد. کافیه خصوصی به دسته‌های تلگرامی اپ نویسی بزنی تا با لیست سوال های تکراری و عجیبی مواجه بشی که به راحتی با کاوش می‌تونن خیلی سریع‌خیس به پاسخ برسن!

 

بعضا دیگه از اپلیکیشن نویس‌ها برای تمام چیز‌های جدیدی که قراره حافظه بگیرن پیرو کلاس‌های نرم افزار نویسی هستن. اون‌ها هیچ زمان چیز بیشتری از چیزی که توی کلاس‌ها بهشون گفته میشه حافظه نمی‌گیرن. احتمالا در‌صورتی‌که توی کلاس‌های آموزشی اپ نویسی کمپانی کرده باشی با این اشخاص عکس العمل داشتی. اشخاصی که کل سوالاتشون رو از معلم می‌پرسیدن، توی حل کردن تمرین‌ها نقص‌ داشتن و پاسخ‌ها رو از دیگرافراد می‌به چنگ آوردن.

 

 

 

ولی اختلال اینجاست که مدام استادی وجود نداره که سوالاتو ازش بپرسی. مدام کسی وجود ندارد که تمامی چیز رو گیسو به موی بهت یادگرفتن بده. تو یه سانتیاگوی مسن اواسط دریایی و می بایست خودت از پس کوسه‌های کله چکشی بر بیای!  و این آغاز اشتباهات توست! در صورتی سانتیاگوی مستقلی نباشی احتمالا بعداز مدتی کسل و نا آرزو میشی و تصورات سیاهی درباره‌ی بضاعت هات پیدا می کنی. روی قایق یکه و فقط از گرسنگی و گرما زدگی می‌میری و طعام کوسه‌ها میشی! در صورتیکه این خصوصیت رو داری بهت توصیه می کنم در پی ماهر بگردی که در اون غیر وابسته و متکی به خودتی.

 

ولی شاید غیروابسته هستی و فکرمی‌کنی می‌تونی مثل یک قهرمان نرم افزار نویسی رو حافظه بگیری و آن گاه روی پای خودت می بایست. می‌تونی از خوندن راهنمای جامع نرم افزار نویس شدن استارت کنی و سپس، با عصر دارای تخصص یادگرفتن نرم افزار نویسی ماهر بشی!